یه وقتایی دل آدم بدجوری می گیره

بعضی وقتها آدم حس می کنه که دنیا داره روی سر آدم خراب میشه. نا امیدی تمام وجود آدم را فرا میگیره و کلا نا امید مطلق میشیم.

من در این مواقع می زنم به طبیعت و خصوصا کوه

وقتی این حس بی دلیل به سراغم میاد و حسابی خودم را کنکاش می کنم می فهمم که اونقدرها هم بی دلیل نیست. بعضی وقتها سعی می کنیم که مساله ای را بدون حل کردن آن فراموش کنیم ولی واقعیت اینه که فراموش نمیشه. این موارد پنهان شده یه دفعه بر می گرده و به سراغ آدم میاد.

بهتره مسائل و مشکلات را فقط فراموش و یا پنهان نکنیم. بلکه بهتره ابتدا اونها را با خودمون حل کنیم و بعد بسپاریم به تاریخ